Postanowiłam opisać tutaj przypadek pewnej kotki. Bardzo zrozpaczona właścicielka ze łzami w oczach poprosiła nas o pomoc. Żal było mi patrzeć na tą Panią jak i zwierzaka! Niestety praca behawiorysty kociego, czy każdego innego zwierzaka domowego to praca przede wszystkim z ludźmi. Teraz możecie spytać ale jak to ? Przecież behawiorysta zajmuje się “układaniem psów i kotów”. Często mam takie telefony pod tytułem “Pani przyjedzie, pstryknie palcami i mój zwierzak będzie zachowywał się spokojnie”. Czasami chciała bym być takim czarodziejem, wierzcie. Żeby, to tylko takie proste było.
Jestem zły kot ?
Koty w odróżnieniu od swoich czworonożnych przyjacieli psów, są tak naprawdę udomowione przez człowieka w połowie. Można by powiedzieć to nadal dzikie zwierzę. Dlaczego więc ludzie biorąc koty do mieszkania i zamykając go w czterech ścianach zakładają, że będzie szczęśliwe ? Może i będzie ale trzeba mu zapewnić odpowiednie warunki.
Pracując z kotami, zawsze podkreślam na każdej konsultacji, że koty są bardzo wrażliwe. Często mam przypadki, że właściciele odnowili mieszkanie, wyjechali i zostawili kota pod opieką zaprzyjaźnionej osoby, a po powrocie kot zdziczał.
Dlaczego mi to zrobiłeś “człeku”?
Przypadek kotki, to typowy efekt traktowania kota jako zwierzaka samowystarczalnego. Właściciel zostawił kota, pod okiem przyjaciela na kilka tygodni. Dodatkowo mieszkanie nie miało miejsc dogodnych dla kotów w postaci drapaków, półek, czy skrytek dla kota. Bardzo ubogie środowisko.
Atak, który opisywała właścicielka kotki był okropny. Kot to zrobił kilka razy w stosunku do gości oraz członków rodziny. Trauma, która została po tym ataku nie pozwoliła na dalsze mieszkanie z kotem po jednym dachem. Wspólne z właścicielką, kota została podjęta decyzja o tymczasowej wyprowadzce zwierzaka i budowaniem relacji od nowa. W przeciwnym razie ta relacja była by spisana na niepowodzenie.
